Մի մարդ եկավ անապատում ապրող վանականի մոտ։
Նա հարցրեց վերջինիս. <<Ի՞նչ է ձեզ սովորեցնում առկա լռությունը>>։
Ջրհորից ջուր հանող վանականն իր հյուրին պատասխանեց. <<Նայիր այս ջրհորի հատակին: Ի՞նչ ես տեսնում։>>
Մարդը նայեց ջրհորի մեջ և պատասխանեց․ <<Ես ոչինչ չեմ տեսնում>>:
Վանականը որոշ ժամանակ անշարժացավ, իսկ հետո նորից դիմեց հյուրին. <<Նայիր հիմա։ Ի՞նչ ես տեսնում ջրհորի մեջ>>:
Մարդը նայեց և ասաց. <<Հիմա իմ կերպարն եմ տեսնում ջրի մեջ>>։
Վանականը բացատրեց. <<Երբ ես դույլը գցեցի ջրի մեջ, այն ալեկոծվեց: Այժմ ջուրը հանգիստ է։ Լռության մեջ նույն է կատարվում, մարդը գտնում է ինքն իրեն>>։
No comments:
Post a Comment